خط دیوانی

خط دیوانی از جمله خطوط خوشنویسی اسلامی است که امروزه در کشورهای عربی رواج نسبی دارد. ابداع کننده این سبک شخصی به نام حسام رومی بود. خط دیوانی در ترکیه عثمانی رواج زیادی داشت و کاربرد آن در زمان امپراتور عثمانی، سلیمان یکم به اوج خود رسید. خط دیوانی اگر بدون حرکات و تزیینات باشد آن را خفی و اگر دارای تزیینات نقطه و حرکات باشد آن را جلی گویند. نوشتن این نوع خط مستلزم صرف وقت زیاد می باشد.
وب گاه «نگارخانه ایرانی» (وابسته به وب گاه ترنج نت)
نمونه خط دیوانی خفی:
نمونه خط دیوانی جلی:

خَط دیوانی
از خطوط رایج در کشورهای عربی. پس از رواج خط تعلیق عثمانی ها و مصری ها با اِعمال تغییراتی آن را به شیوۀ خاص خود درآوردند. آنان این خط را دیوانی نامیدند و آن را به دو صورت خفی و جلی نگاشتند که تا امروز در ممالک عربی رایج است. ابراهیم منیف در عهد سلطان محمد ثانی، قرن ۹ق، اولین کسی بود که قواعد خط دیوانی را وضع کرد. در شکل قدیم این خط حروف آمیزه ای از ثلث و نسخ و حتی ریحان بود که در دو دولت عثمانی به شکل دیوانی درآمد و مخصوص کتابت دیوان همایونی شد. این خط تا ۱۳۴۲ق یعنی، انقراض آل عثمان، رواج داشته و پس از آن که خط ترکیه به لاتین تبدیل شد از رواج افتاد؛ اما در ممالک عربی متداول است.