حسن بن محمد طوسی

ابو علی حسن بن محمد طوسی (فرزند شیخ طوسی) و ملقب به مفید ثانی (۴۸۱–۵۲۰ ق)، از اعاظم فقهای عصر خود به شمار می رفت. این فقیه شیعی کتاب النهایه پدر خویش شیخ طوسی را شرح کرده است. او بعد از پدرش در نجف رئیس شیعه و مرجع علمای آنجا بود و بسیاری از علمای شیعه و سنی از محضر وی برخواستند. از اساتید او پدرش، شیخ محمّد بن حسن طوسی و شیخ سلاّر بن عبدالعزیز دیلمی بودند؛ و شیخ علی بن شهرآشوب مازندرانی از شاگردان وی بوده است.

حسن بن محمّد طوسی ( ـ پس از ۵۱۵ق)
محدّث و فقیه شیعی؛ نزد پدرش شیخ طوسی و نیز سلّار بن عبدالعزیز دیلمی شاگردی کرد. پس از درگذشت پدر به تدریس علوم و معارف دینی و حدیث پرداخت. بسیاری از علما و محدثّان شیعه و سنّی از شاگردانش بودند. از آثارش: المرشد الی سبیل المتعبد، که شرحی بر کتاب النهایة شیخ طوسی است.

[ویکی شیعه] حسن بن محمد بن حسن طوسی (درگذشته بعد از ۵۱۱ق/۱۱۱۷م) معروف به ابوعلی طوسی یا مفید ثانی فرزند شیخ طوسی، فقیه، محدث و یکی از مهم ترین حلقه های واسطه در سلسلۀ اسانید شیعه می باشد.
تاریخ دقیق تولد و وفات او روشن نیست، اما با توجه به اینکه وی در حدود ۴۵۵ق از شیخ طوسی اجازۀ روایت دریافت داشته است، می توان زمان تولد او را میانه های نیمه اول قرن پنجم هجری قمری تخمین زد. آخرین اطلاع از حیات وی مربوط به ۵۱۱ ق است که عمادالدین طبری در این سال در نجف از او اخذ حدیث کرده است،