قوام الدین جعفر بن بدیع الزمان قزوینی با تخلص جعفر، همچنین مشهور به میرزا جعفر آصف خان (۱۵۵۱–۱۶۱۲م) شاعر فارسی زبان و مقام دار دربار مغولی هند بود.
فهرست شاعران فارسی زبان
جعفر قزوینی در سال ۱۵۵۱م/۹۵۸ق در قزوین زاده شد. پدرش بدیع الزمان از سوی تهماسب یکم صفوی وزارت کاشان داشت، جعفر در قزوین به تحصیل ادبیات پرداخت و به ویژه در سیاق سرآمد شد و شاعری آغاز کرد. او با شاعران قزوین معاشرت داشت، از جمله میرزا سلمان حسابی و ضمیری اصفهانی. قزوینی پس از ناآرامی هایی دربار صفوی به هناگم مرگ تهماسب و جلوس عباس یکم به هند کوچید. در هند به دربار اکبرشاه راه یافت و چند مأموریت از سوی برگرفت.قزوینی در خدمت رسمی امپراتوری مغولان به کارهای لشکری و دیوانی پرداخت و «ثروت قراوان به هم رساند، همیشه دو هزار مغول با دو سه هزار دیگر از مردم هند در خدمت او بودند.» تا اینکه در مأموریت تسخیر دکن در ۱۶۱۲م/ ۱۰۲۱ق به بیماری فلج دچار شد و در همان سال در برهانپور درگذشت.
اثر مشهور قزوینی نورنامه نام دارد، منظومه ای دو هزار - دوهزار و پانصد بیتی به بحر هزج مسدس مقصور و محذوف؛ برخی از همروزگارانش، آن را پس از خسرو و شیرین نظامی سرآمد همهٔ منظومه های همسان آن می دانستند. قزوینی به سرودن در قالب های دیگر نیز پرداخت، نسخه ای از کلیاتش در کتابخانهٔ موزهٔ بریتانیا بوده و ذبیح الله صفا آن را دیده و به دیدگاه او، «سخن او در همهٔ انواع شعرش در عین روانی منتخب و استوار و خالی از هرگونه عیب تعقید و ابهام و ضعف تألیف است و در همهٔ آن ها خاصه در نورنامهٔ او به تعبیرهای بسیار لطیف مقرون به احساسات و عواطف گرم باز می خوریم.»
فهرست شاعران فارسی زبان
جعفر قزوینی در سال ۱۵۵۱م/۹۵۸ق در قزوین زاده شد. پدرش بدیع الزمان از سوی تهماسب یکم صفوی وزارت کاشان داشت، جعفر در قزوین به تحصیل ادبیات پرداخت و به ویژه در سیاق سرآمد شد و شاعری آغاز کرد. او با شاعران قزوین معاشرت داشت، از جمله میرزا سلمان حسابی و ضمیری اصفهانی. قزوینی پس از ناآرامی هایی دربار صفوی به هناگم مرگ تهماسب و جلوس عباس یکم به هند کوچید. در هند به دربار اکبرشاه راه یافت و چند مأموریت از سوی برگرفت.قزوینی در خدمت رسمی امپراتوری مغولان به کارهای لشکری و دیوانی پرداخت و «ثروت قراوان به هم رساند، همیشه دو هزار مغول با دو سه هزار دیگر از مردم هند در خدمت او بودند.» تا اینکه در مأموریت تسخیر دکن در ۱۶۱۲م/ ۱۰۲۱ق به بیماری فلج دچار شد و در همان سال در برهانپور درگذشت.
اثر مشهور قزوینی نورنامه نام دارد، منظومه ای دو هزار - دوهزار و پانصد بیتی به بحر هزج مسدس مقصور و محذوف؛ برخی از همروزگارانش، آن را پس از خسرو و شیرین نظامی سرآمد همهٔ منظومه های همسان آن می دانستند. قزوینی به سرودن در قالب های دیگر نیز پرداخت، نسخه ای از کلیاتش در کتابخانهٔ موزهٔ بریتانیا بوده و ذبیح الله صفا آن را دیده و به دیدگاه او، «سخن او در همهٔ انواع شعرش در عین روانی منتخب و استوار و خالی از هرگونه عیب تعقید و ابهام و ضعف تألیف است و در همهٔ آن ها خاصه در نورنامهٔ او به تعبیرهای بسیار لطیف مقرون به احساسات و عواطف گرم باز می خوریم.»
wiki: جعفر قزوینی