خسروی، ابوتراب (فسا ۱۳۳۵ش)
خسروی، ابوتراب
داستان نویس ایرانی. به سبب شغل پدر، دورۀ نوجوانی را در شهرهای مختلف، ازجمله در اصفهان، گذراند. پس از آشنایی با هوشنگ گلشیری به نوشتن داستان روی آورد. با پایان تحصیلات متوسطه، چندی در روستا درس داد و سپس معلم کودکان عقب مانده در شیراز شد. دل مشغولی او در داستان های کوتاهش تجربه کردن شگردهای گوناگون نوشتن است. از آثارش: مجموعۀ داستان های هاویه (۱۳۷۰ش)؛ دیوان سومنات (۱۳۷۷ش)؛ رمان اسفار کاتبان (۱۳۷۹، برندۀ جایزۀ ادبی مهرگان).
خسروی، ابوتراب
داستان نویس ایرانی. به سبب شغل پدر، دورۀ نوجوانی را در شهرهای مختلف، ازجمله در اصفهان، گذراند. پس از آشنایی با هوشنگ گلشیری به نوشتن داستان روی آورد. با پایان تحصیلات متوسطه، چندی در روستا درس داد و سپس معلم کودکان عقب مانده در شیراز شد. دل مشغولی او در داستان های کوتاهش تجربه کردن شگردهای گوناگون نوشتن است. از آثارش: مجموعۀ داستان های هاویه (۱۳۷۰ش)؛ دیوان سومنات (۱۳۷۷ش)؛ رمان اسفار کاتبان (۱۳۷۹، برندۀ جایزۀ ادبی مهرگان).
wikijoo: خسروی،_ابوتراب_(فسا_۱۳۳۵ش)