چهل تکه

در ساختمان های قدیمی شهر خواف از توابع خراسان جنوبی نوعی طراحی در بدنه داخلی ساختمان وجود دارد که همچون آینه کاری یا آجرکاری و موزاییک کاری می باشد اما نوع بافت آن پرحجم بوده و قابل لمس می باشد به این نوع بدنه که بیشتر از خشت خام و رنگهایی طبیعی می باشد چهل تکه می گویند، که از مصالح بوم آورد برای چسپاندن آن به بدنه ساختمان استفاده میشده است همچون ساروج و مومینه و... در این نوع نما داخلی چهل تکه ها به هم وصل شده و هنگام بندکشی آن از نوعی زغال و سنگ آسیاب شده و ساروج استفاده میشده که هر قطعه را به صورتی زیبا و همچون یک خط به دیگری وصل مینموده. امروز درخانه علی صدری خراسانی در خواف می توان یک نمونه از چهل تکه را دید که به رنگ فیروزه ای و سبز چمنی نقش بسته شده است.
خلاصه خاطرات محمد ولی صدری خراسانی ۱۳۳۴ ه. ش

چهل تکّه (patchwork)
چهل تکّه
اسلوبی در صنایع دستیِ پارچه ای، که بیشتر برای لحاف و روتختی استفاده می شود. تکه های کوچک پارچه، اغلب دم قیچی، در رنگ ها و نقش های مختلف با الگویی هندسی به هم دوخته می شوند، تا قطعه پارچۀ بزرگی را شکل دهند. استفاده از پارچه های چهل تکه برای لباس، در دهۀ ۱۹۶۰ رواج یافت. این روش منشأ روستایی دارد و راهی برای استفاده از تکه پارچه ها، و بازیافت پارچه های قدیمی بوده است.