حسن بن سهل سرخسی

ابومحمد حسن بن سهل عبدالله سرخسی، برادر فضل بن سهل سرخسی است که در دورهٔ وزارت برادرش در عراق زندگی می کرد. حسن بعد از برادرش به مقام وزارت مأمون رسید. مأمون او را بر تمام نواحی ای که طاهر بن حسین دست یافته بود، فرمانروا کرد. او در زمینهٔ ادبیات، مانند برادرش، تبحر داشت و شعر را نیک می سرود. او در سال ۲۳۵–۲۳۶ هـ. ق در شهر سرخس درگذشت.
محمد بن وهیب
یکی از شعرا در وصف وی گفته است:

حسن بن سَهْل سَرَخسی (۱۶۶ـ سرخس ۲۳۶ق)
(یا: ابومحمد حسن بن سهل بن عبدالله سرخسی) دولتمرد ایرانی در دستگاه خلافت عباسیان. وی برادر فضل بن سهل بود. پس از آن که مأمون، فضل را به قتل رساند او را به جبرانِ کاری که کرده بود به جای برادرش به وزارت خویش برگزید. حسن نزد مأمون از احترام بسیار برخوردار بود و گویند خلیفۀ عباسی شیفتۀ مصاحبت با وی بوده است. دختری نیز به نام بوران داشت که به عقد مأمون درآورد. در ۱۹۸ق، پس از قتل امین عباسی، مأمون حکومت نواحی غربی ایران، شبه جزیرۀ عربستان و سراسر عراق را به او داد. حسن بن سهل پس از آن که به بیماری سودا گرفتار شد، از کار کناره گرفت (۲۰۳ق) و پس از وی دبیرش، احمد بن ابی خالد اَحوَل، به وزارت دست یافت. حسن بن سهل در روزگار متوکل عباسی درگذشت.

حسن بن سهل سرخسی(مرگ ۲۳۵ ق) ادیب و شاعر عرب زبان ایرانی، وزیر مأمون.
• «در شگفتم از آن کس که از بالادستش امید دارد، امّا زیردستش را محروم می کند.»برگرفته از «خاص الخاص» نوشته ابومنصور عبدالملک ثعالبی، باب اول، ص ۴، بارگذاری شده در ویکی نبشتهٔ عربی