شَبدَر زیرزَمینی با نام علمی (به انگلیسی: Trifolium subterraneum)
ماهنامه ترویجی سبزینه شماره چهارم
گیاهی یکساله با رشد زمستانه، خوابیده یا نیمه خوابیده و افراشته به ارتفاع ۳۰-۱۰ سانتی متر است. از نظر گرده افشانی، گیاهی خودگشن است و درصد دگرگشنی در آن بسیار اندک است.
تعداد کروموزم های آن ۱۶ (۱۶=n۲) عدد است. نسبت به طول روز بی تفاوت و بی سایه مقاوم است. گل های آن دارای پنج گلبرگ به نام های درفش یا استاندارد(یک عدد) بال و ناو (هر کدام دو عدد) است. برگچه های آن دارای ۱۲-۸ میلیمتر، گل آذین کپه ای و دارای دمگل آذین بلند، کاسه گل در گل های زایا بدون کرک و با موهای پراکنده در گل های نازا با دندانه های باریک، جام گل سفید با یک نوار مایل به صورتی به طول ۱۰ میلی متر است. گل آذین وارد زمین شده و میوه ها در زیر زمین تشکیل می شود. دو جزء عمل کننده در عمل دفن بذر در خاک را زمین گرایی گل ها و فشار دمگل ها همراه با خمیدگی به عقب کاسه های گل عقیم بعد از قرار گرفتن در خاک، عنوان کردند.
به طور طبیعی در جنوب اروپا، ناحیه مدیترانه، بالکان، آسیای صغیر، غرب و جنوب دریای خزر وجود دارد. احتمال می رود که این گونه در سالهای ۱۹۴۲- ۱۸۲۹ و در دهه ۱۸۶۰ از انگلستان یا جزایر قناری به استرالیا برده شده باشد. شبدر زیرزمینی پس از استقرار و ترویج در استرالیا به دیگر کشورها از جمله اسپانیا و پرتقال برده شده است (کفاش و رجامند (۱۳۶۲)). پراکنش این شبدر را در نکا، گرگان، رشت و لاهیجان گزارش نمودند و در حال حاضر به عنوان یک گیاه مرتعی در استان های شمالی مطرح است. در اوایل سال ۱۸۸۹ شخصی به نام هاوارد (Howard) در نزدیک باکیستون در جنوب استرالیا متوجه شد که شبدر زیر زمینی در استرالیا در ۵۰ سال گذشته باعث افزایش تولیدات دامی و زراعی در میلیون ها هکتار از اراضی مناطق نسبتاً خشک استرالیا شده است.
ماهنامه ترویجی سبزینه شماره چهارم
گیاهی یکساله با رشد زمستانه، خوابیده یا نیمه خوابیده و افراشته به ارتفاع ۳۰-۱۰ سانتی متر است. از نظر گرده افشانی، گیاهی خودگشن است و درصد دگرگشنی در آن بسیار اندک است.
تعداد کروموزم های آن ۱۶ (۱۶=n۲) عدد است. نسبت به طول روز بی تفاوت و بی سایه مقاوم است. گل های آن دارای پنج گلبرگ به نام های درفش یا استاندارد(یک عدد) بال و ناو (هر کدام دو عدد) است. برگچه های آن دارای ۱۲-۸ میلیمتر، گل آذین کپه ای و دارای دمگل آذین بلند، کاسه گل در گل های زایا بدون کرک و با موهای پراکنده در گل های نازا با دندانه های باریک، جام گل سفید با یک نوار مایل به صورتی به طول ۱۰ میلی متر است. گل آذین وارد زمین شده و میوه ها در زیر زمین تشکیل می شود. دو جزء عمل کننده در عمل دفن بذر در خاک را زمین گرایی گل ها و فشار دمگل ها همراه با خمیدگی به عقب کاسه های گل عقیم بعد از قرار گرفتن در خاک، عنوان کردند.
به طور طبیعی در جنوب اروپا، ناحیه مدیترانه، بالکان، آسیای صغیر، غرب و جنوب دریای خزر وجود دارد. احتمال می رود که این گونه در سالهای ۱۹۴۲- ۱۸۲۹ و در دهه ۱۸۶۰ از انگلستان یا جزایر قناری به استرالیا برده شده باشد. شبدر زیرزمینی پس از استقرار و ترویج در استرالیا به دیگر کشورها از جمله اسپانیا و پرتقال برده شده است (کفاش و رجامند (۱۳۶۲)). پراکنش این شبدر را در نکا، گرگان، رشت و لاهیجان گزارش نمودند و در حال حاضر به عنوان یک گیاه مرتعی در استان های شمالی مطرح است. در اوایل سال ۱۸۸۹ شخصی به نام هاوارد (Howard) در نزدیک باکیستون در جنوب استرالیا متوجه شد که شبدر زیر زمینی در استرالیا در ۵۰ سال گذشته باعث افزایش تولیدات دامی و زراعی در میلیون ها هکتار از اراضی مناطق نسبتاً خشک استرالیا شده است.
wiki: شبدر زیرزمینی