راضیه غلامی شعبانی

راضیه غلامی شعبانی (۳۰ اردیبهشت ۱۳۰۴، تبریز - ۹ بهمن ۱۳۹۱ کلن)، اولین زن زندانی سیاسی ایران و از اعضای فرقه دموکرات آذربایجان و حزب توده ایران بود. پس از پایان دوران زندان به شوروی گریخت و پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) مجدداً به ایران بازگشت. وی که پس از یورش جمهوری اسلامی به گروههای شرکت کننده در انقلاب ایران مجدداً به شوروی پناه برد، پس از فروپاشی شوروی به آلمان پناهنده شد و در شهر کلن زندگی می کرد. کارنامه زندگانی پر تلاش او که در کتاب خاطرات یک زن توده ای به قلم او آمده، حکایت از هفت سال زندان، دوازده سال زندگی مخفی و بیش از چهل سال تبعید دارد.
راضیه ابراهیم زاده؛ فراز و فرود هفتاد سال زندگی سیاسی
گفتگو با راضیه غلامی شعبانی (ابراهیم زاده)
راضیه غلامی شعبانی درگذشت
راضیه غلامی شعبانی در شانزده سالگی همراه خانواده به تهران رفت و در آن جا با رضا ابراهیم زاده آشنا شده و با وجود بیست و چهار سال تفاوت سن، به میل خود با او ازدواج می کند.
او یکی از اولین زنان ایرانی است که به خاطر مبارزاتش، بارها دستگیر و سال ها زندانی بوده (اولین دستگیری - سال ۱۳۲۵) و یکی از فرزندانش را نیز درهنگام فرار از زندان به دنیا آورده است و به همین دلیل، این فرزند ‍پسر «فراری» نامیده شد.
رضا ابراهیم زاده، همسر او از اعضای گروه موسوم به ۵۳ نفر است که در دوران رضاشاه پهلوی به خاطر عقایدشان دستگیر و زندانی شدند.