کلمه جو
صفحه اصلی

حظب

لغت نامه دهخدا

حظب. [ ح ُ ظُب ب ] ( ع ص ، اِ ) مرد کوتاه کلان شکم. ( منتهی الارب ). || مرد درشت و سطبر. || بخیل. || تنگخوی و گول. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

حظب.[ ح َ ظِ ] ( ع ص ) مرد کوتاه کلان شکم. ( منتهی الارب ).

حظب . [ ح ُ ظُب ب ] (ع ص ، اِ) مرد کوتاه کلان شکم . (منتهی الارب ). || مرد درشت و سطبر. || بخیل . || تنگخوی و گول . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).


حظب .[ ح َ ظِ ] (ع ص ) مرد کوتاه کلان شکم . (منتهی الارب ).



کلمات دیگر: