بر وزن امیر سپیدی سپید
حضی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حضی . [ ح ُض ْ ضی ی ] (ع اِ) سنگ افتاده در دامن کوه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). و این منسوب است چون سهلی و دُهری . (از اقرب الموارد).
حضی. [ ح ُض ْ ضی ی ] ( ع اِ ) سنگ افتاده در دامن کوه. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و این منسوب است چون سهلی و دُهری. ( از اقرب الموارد ).
حضی ٔ. [ ح َض ْءْ ] ( ع مص ) افروختن آتش را یا گشادن راه آتش را تا زبانه زند. || افروخته گردیدن آتش. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و این فعل لازم و متعدی استعمال شود. ( اقرب الموارد ).
حضی ٔ. [ ح َ ] ( ع ص ) بر وزن امیر. سخت سپید. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || سپیدی سپید. ( منتهی الارب ). زال.
حضی ٔ. [ ح َض ْءْ ] ( ع مص ) افروختن آتش را یا گشادن راه آتش را تا زبانه زند. || افروخته گردیدن آتش. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). و این فعل لازم و متعدی استعمال شود. ( اقرب الموارد ).
حضی ٔ. [ ح َ ] ( ع ص ) بر وزن امیر. سخت سپید. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || سپیدی سپید. ( منتهی الارب ). زال.
حضی ٔ. [ ح َ ] (ع ص ) بر وزن امیر. سخت سپید. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || سپیدی سپید. (منتهی الارب ). زال .
حضی ٔ. [ ح َض ْءْ ] (ع مص ) افروختن آتش را یا گشادن راه آتش را تا زبانه زند. || افروخته گردیدن آتش . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و این فعل لازم و متعدی استعمال شود. (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: