بداندرون. [ ب َ اَ دَ ] ( ص مرکب ) بدباطن. بدفطرت. بدذات : او را یزدجرد گناهکار گفتندی از آنچه معیوب و بداندیش و بداندرون بود. ( فارسنامه ابن البلخی ص 74 ).
