مرتبه بهره مند و دولتی شدن زن و مرد از یکدیگر
حظه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حظة. [ ح ِ ظَ ] (ع اِ) مرتبه . || بهره ٔ رزق . || (مص ) بهره مند و دولتی شدن زن و شوی از یکدیگر. (منتهی الارب ). رجوع به حظوة شود.
( حظة ) حظة. [ ح ِ ظَ ] ( ع اِ ) مرتبه. || بهره رزق. || ( مص ) بهره مند و دولتی شدن زن و شوی از یکدیگر. ( منتهی الارب ). رجوع به حظوة شود.
کلمات دیگر: