صفحه اصلی
حف ء
بستن
لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
حف ء. [ ح َ ] ( ع مص ) از بن برکندن و بر زمین انداختن. حفاه حفاً. ( اقرب الموارد ).
کلمات دیگر:
