دشمن کش فاتح
خصم شکن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خصم شکن. [ خ َ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) دشمن کش. فاتح. غالب. دشمن از بین برنده. خصم افکن :
چو جام گیرد بدره ده است و بنده نواز
چو تیغ گیرد گردافکن است و خصم شکن.
چو جام گیرد بدره ده است و بنده نواز
چو تیغ گیرد گردافکن است و خصم شکن.
سوزنی.
کلمات دیگر: