( مصدر ) ۱- به پیچ و تاب در آوردن پیچیده کردن گردان ساختن : گر این نیزه در مشت پیچان کنم سپاه ترا جمله بیجان کنم . ( فردوسی ) ۲- مضطرب ساختنمشوش کردناز غم بتافتن : بفرمود پس تاش بیجان کنند بروبر دل دوده پیچان کنند. ( شا. بخ ۲۲۹۴ : ۸ )
پیچان کردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیچان کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) به پیچ و تاب درآوردن. پیچیده کردن. گردان ساختن. گرد خود برآوردن چیزی را. پیچان گردانیدن. رجوع به پیچان شود :
گر این نیزه در مشت پیچان کنم
سپاه ترا جمله بیجان کنم.
چو بر بابزن مرغ پیچان کنم.
بتیغ باز مر آن را چو تیغ پیچان کرد.
من او را بیک سنگ بیجان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم.
دل ما ز درد تو پیچان کنند.
کسی کو مرترا کردست بیجان.
گر این نیزه در مشت پیچان کنم
سپاه ترا جمله بیجان کنم.
فردوسی.
برزمش درآورده بیجان کنم چو بر بابزن مرغ پیچان کنم.
فردوسی.
به تیر شاه مر این را چو تیر بی سر کردبتیغ باز مر آن را چو تیغ پیچان کرد.
مسعودسعد.
|| مضطرب ساختن. مشوش کردن. بی آرام کردن. از غم بتافتن : من او را بیک سنگ بیجان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم.
فردوسی.
ترا گر بیابند بیجان کننددل ما ز درد تو پیچان کنند.
فردوسی.
همی گفت از جهان گم باد و پیچان کسی کو مرترا کردست بیجان.
فخرالدین اسعد ( ویس و رامین ).
کلمات دیگر: