شیرینی
حلاوه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حلاوة. [ ح َ وَ ] (ع اِمص ) شیرینی . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ). || (ع ص )ارض حلاوه ؛ زمین که تره های درشت و سطبر رویاند. || (اِ) حلاوة القفا؛ وسط قفا. (منتهی الارب ).
دانشنامه عمومی
حلاوه (به عربی: خیط اللبن) یک منطقهٔ مسکونی در اردن است که در استان عجلون واقع شده است. حلاوه ۸٬۶۴۷ نفر جمعیت دارد.
فهرست شهرهای اردن
فهرست شهرهای اردن
wiki: حلاوه
کلمات دیگر: