هانیبالیانوس

هانیبالیانوس با نام کامل فلاویوس هانیبالیانوس (به لاتین: Flavius Hannibalianus) (زادهٔ پیرامون ۳۱۵ - درگذشتهٔ ۳۳۷) پسر کنسول و سرشمار روم فلاویوس دالماتیوس، برادر سزار دالماتیوس و برادرزادهٔ کنستانتین یکم، امپراتور روم بود. خانوادهٔ آن ها در تولوسا (تولوز امروزی) زندگی می کردند و پدرش او و برادرش را در همان جا برای آموزش به اکزوپریوس که عالم در علم بدیع بود سپارد. او سپس عنوان بالای نوبیلیسیموس به معنای نجیب زاده ترین را از عمویش کنستانتین دریافت داشت و با دختر او کنستانتینا در ۳۳۵ ازدواج کرد.نبو
کنستانتین یکم در ۳۳۷ آمادهٔ جنگ با ایرانیان می شد. او که پیشتر دیگر برادرزاده اش دالماتیوس را به عنوان سزار و جانشین خود انتخاب کرده بود در این زمان لقب «رکس رگوم اِت پونتیکاروم جِنتیوم» (به لاتین: Rex Regum et Ponticarum Gentium) به معنای شاه شاهان و شاه مردم پونتیک (دریای سیاه) را به هانیبالیانوس اعطا کرد. او احتمالاً درصدد بود تا در صورت پیروزی بر ایرانیان در نهایت هانیبالیانوس را بر تخت پادشاهی ایران بنشاند. اما کنستانتین در ۲۲ مه ۳۳۷ درگذشت و پس از مرگ او بسیاری از اعضای خانوادهٔ امپراتوری از جمله سزار دالماتیوس به قتل رسیدند و هانیبالیانوس نیز در همان سال کشته شد.