غلط گفتن

( مصدر ) ناصواب گفتن نادرست گفتن . غلط گو ( ی ) . ( صفت ) آنکه غلط گوید کسی که خطا گوید .

غلط گفتن. [ غ َ ل َ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) ناصواب گفتن. نادرست گفتن. در نظم و نثر فارسی غالباً متضمن معنی اضراب است :
دل ماند ز ساقیم غلط گفتم
آن دل که نماند ازو کجا ماند.غلط گفتم ای مه کدام آشنایان
که هیچ آشنا بی ریائی نبینم.نی غلط گفتم که نائب با منوب
گر دو پنداری قبیح آید نه خوب.غلط گفتم ای یار فرخنده روی
که نفع است در آهن و سنگ و روی.