مغناطیس سپهر

مغناطیس سپهر یا مِغناط کُره یا مَگنِتوسفِر منطقه مغناطیسی پیرامون یک جرم فضایی است.کرهٔ زمین و سیارات تیر، برجیس، کیوان ،اورانوس و نپتون دارای مغناط کره هستند.مغناطکره هنگامی شکل میگیرد که جریانی از ذرات باردار، مانند باد های خورشیدی، در تعامل با میدان مغناطیسی ذاتی یک سیاره یا یک جسم مشابه منحرف میشود. کره زمین و دیگر سیارات دارای میدان مغناطیسی ذاتی مانند عطارد، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، توسط یک مغناطکره احاطه شده اند. به طور خلاصه مغناطکره به انرژی هایی میگویند که از قطب شمال از هسته زمین خارج شده و دوباره از قطب جنوب به هسته زمین باز میگردد.

مِغناطیس سپهر (magnetosphere)
مِغناطیس سپهر
حجمی از فضای اطراف هر سیاره که در آن میدان مغناطیسیسیاره تأثیر محسوس دارد. مغناطیس سپهر زمین، در جهت روبه خورشید، تا ۶۴هزار کیلومتر، ولی در جهت مخالف تا چند برابر این فاصلۀ شعاعی گسترش دارد. مغناطیس سپهر مشتری به قدری بزرگ است که اگر از زمین قابل مشاهده بود، تقریبا ً به گستردگی ماه بدر دیده می شد. مغناطیس سپهر متقارن نیست. گستردگی آن در طرف دور از خورشید مغناطیس دُم (دنبالۀ مغناطیسی)نامیده می شود. لبۀ بیرونی مغناطیس سپهر ایست مغناطیس (مگنتوپاز)نام دارد. فراتر از آن ناحیۀ پرتلاطمی است که غلاف مغناطیسینام دارد و باد خورشیدیدر آن جا به اطراف مغناطیس سپهر منحرف می شود. ذرات اتمی در درون مغناطیس سپهر خطوط نیروی مغناطیسی زمین را دنبال می کنند. مغناطیس سپهر دربرگیرندۀ کمربندهای تابشی وان آلناست. سیاره های دیگر نیز مغناطیس سپهرهایی دارند، اما به اندازۀ مغناطیس سپهر مشتری محسوس نیستند.