کلمه جو
صفحه اصلی

امیر پازواری

فرهنگ فارسی

شاعری از مردم پازوار

لغت نامه دهخدا

امیرپازواری. [ اَ ] ( اِخ ) شاعری از مردم پازوار ( قریه ای به بابلسر مازندران ) که بزبان طبری شعر می گفته است و دیوان او در پطرزبورغ ( لنین گراد ) بطبع رسیده است. ( از یادداشت مؤلف ). و رجوع به امیر ( نام آهنگ ) شود.

دانشنامه عمومی

امیر پازواری معروف به شیخ العجم و امیرالشعرا از شاعران مازندرانی دوران حکومت مرعشیان است که به زبان مازندرانی شعر می سروده است. یکی از روایاتی که در مورد اوست این مطلب است که او پس از تصرف مازندران به دست شاه عباس صفوی به وی پیوست و از شاه القابی دریافت کرد.
« نمونه ای از آواز امیری »
پس از مرگ شاه عباس او به پازوار بازگشت و تا آخر عمر در آنجا زیست؛ روایتی نیز نقل می کند که وی از ملک الشعرای دربار خیرالنساء بیگم مادر شاه عباس بوده و در پیش از جلوس شاه عباس نیز در دربار صفویه نقش برجسته ای داشته.
اشعاری از او باقی مانده که بیشتر در مدح علی بن ابی طالب گفته شده است. امروزه اشعار او در قالب گونه ای از آواز با نام آواز امیری یا امیری خوانی در بین مردم مازندران رواج دارد. اشعار او بیشتر دو بیتی بوده و با عبارت «امیر گته» (به فارسی: امیر می گفت) شروع می شود و در اکثر مواقع به صورت سؤال و جواب شعری آورده می شود.
در هیچ یک از متون به جا مانده از سده ششم تا دوازدهم هجری نشانی از پازواری نیست. نخستین بار الکساندر خودزکو ایران شناس لهستانی در سال ۱۸۴۲میلادی از او با نام شیخ العجم امیر پازواری نام برد و چند سروده از او را چاپ نمود. هچنین برنهارد درن خاورشناس روسی با همکاری میرزا محمد شفیع بارفروشی در سن پترزبورگ مجموعه ای با نام کنزالاسرار با ترجمه فارسی به چاپ رساند. در ایران نیز نخستین بار رضاقلی خان هدایت طبرستانی در نوشته هایش به پازواری اشاره کرده است.

گویش مازنی

/amir paazevaari/ شاعر و عارف مازندرانی که اشعار او مشهور استبا توجه به اینکه تذکره های معتبر، از زمان زندگی، آثار و احوال این شاعر سندی ارائه نداده اند، برخی از محققین وجود چنین شاعری را مورد تردید قرار داده انداعتقاد این گروه از محققین این است که اشعار منتسب به امیر پازواری متعلق به اشخاص دیگری بوده و یا به عنوان فرمی از شعر به هر دلیل به امیری شهره شده استبراساس نظر این گروه از پژوهشگران انتصاب این اشعار به شخصی با عنوان امیر بازواری جعل یا خطایی است، که از سوی برخی از مستشرقین صورت پذیرفته و دیگر محققین ایرانی بدون مطالعه آن را مورد تأیید قرار داده اند


کلمات دیگر: