قالی ارمنی

ارمنیان، که جزو نخستین پیروان رسمی مسیحیت (از ۳۰۱ میلادی) هستند، میراث کهن انگاره ها و نمادهای فرهنگ و سنت خود را با مفهوم روحانی آیین جدید تلفیق کردند و در طول روند تکامل نقش ها موفق به بیان قوی و آشکار آنها به صورت نمادهای مسیحی شدند. امروزه، آثار هنری به جای مانده و شناخته شده مانند معماری کلیساها، چلیپاسنگ ها، صفحات تذهیب شده انجیل ها، فرسکو، هنر فلزکاری، کنده کاری چوب، سفالگری و نیز هنرهای سنتی دستبافت مانند فرش، گلیم، گلدوزی و غیره تداوم و تکرار این نقش های سنتی را به روشنی نشان می دهند.فرش ارمنی اوایل سده نوزدهم   فرش ارمنی موسوم به فرش حیوانات سده شانزدهم   فرش ارمنی ناحیه آرتساخ سده نوزدهم   فرش ارمنی ناحیه نخجوان سده نوزدهم   فرش ارمنی شهر خوی   فرش ارمنی شهر گنجه سده نوزدهم   فرش یتیمان ارمنی
این دسته از نقش های تزئینی، که در اصل نقش هایی نمادین و حامل معانیای خاص هستند، دو نکته مهم را یادآوری می کنند:
اول اینکه همگی این نقش ها با گذشت زمان سیر تکاملی خاصی را از نظر پربارتر شدن طی کرده اند.
دوم اینکه همگی آنها در منطقه وسیع جغرافیایی که امروزه دیگر به نام ارمنستان شناخته نمی شود شکل گرفته اند.