قانون اساسی قرقیزستان

قانون اساسی قرقیزستان عالی ترین متن حقوقی در کشور قرقیزستان است. این قانون در ۵ مه ۱۹۹۳ به تصویب رسید.
مرکز جمهوری قرقیزستان بیشکک است.
این قانون زبان رسمی کشور را قرقیزی قرار داده و توسعه آزاد و برابر زبان روسی و سایر زبان های مورد استفاده ساکنین کشور را تضمین کرده است.
به ماهیت غیر دینی حکومت در اولین اصل قانون اشاره شده است.
منشاء مردمی قدرت حکومت.
اجازه مالکیت خصوصی داده شده است
حق ارث بردن به رسمیت شناخته شده است.
تحصیلات عمومی تا دوره متوسطه اجباری و رایگان است.
شورای عالی نهاد صاحب صلاحیت قانون گذاری در این جمهوری است. شورای عالی ۱۰۵ عضو دارد که برای یک دوره پنج ساله انتخاب می شوند.
«همه پرسی با پیشنهاد سیصد هزار نفر یا یک سوم نمایندگان شورای عالی برگزار می شود».
نمایندگان مجلس و رئیس جمهور برای یک دوره پنج ساله انتخاب می شوند. داوطلب شدن برای شرکت در انتخابات مجلس به ۲۵ سال و ریاست جمهوری ۳۵ تا ۶۵ نیاز دارد.
داوطلب شدن برای ریاست جمهوری نیاز به ۳۵ تا ۶۵ سال سن، تسلط بر زبان رسمی و سکونت در پانزده سال پیش از انتخابات در خاک قرقیزستان دارد. انتخاب بیش از دو دوره ممنوع است.
برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری به جمع آوری بیش از ۵۰ هزار امضاء نیاز است. رسمیت انتخابات نیز نیاز به شرکت بیش از نیمی از واجدان شرایط در انتخابات دارد.
خان نشین خوقند (قرقیزستان کنونی) در نیمه دوم قرن نوزدهم تحت سیطره امپراتوری روسیه قرار گرفت. با وقوع انقلاب اکتبر در سال ۱۹۱۷ استان خود مختار قره قرقیز در سال ۱۹۳۶ پس از جدا شدن جمهوری قزاقستان از آن با نام «جمهوری شوروی سوسیالیستی قرقیزستان» به عضویت اتحاد جماهیر شوروی درآمد.
این قانون در هشت بخش و نود و هفت اصل تنظیم شده است؛قانون اساسی قرقیزستان' />