قانون اساسی ازبکستان

قانون اساسی ازبکستان عالی ترین متن حقوقی در کشور ازبکستان است. این قانون در ۸ دسامبر ۱۹۹۳ به تصویب رسید.
مرکز جمهوری: تاشکند
زبان رسمی کشور ازبکی است .
منشاء مردمی قدرت در حکومت
مالکیت خصوصی مجاز است.
داوطلب شدن برای انتخابات پارلمان منوط به داشتن ۲۵ سال سن است.
نمایندگان پارلمان ۱۵۰ نفر هستند که برای یک دوره پنج ساله انتخاب می شوند. داوطلب شدن برای شرکت در انتخابات پارلمان منوط به داشتن ۲۵ سال سن است.
داوطلب شدن برای ریاست جمهوری نیاز به ۳۵ سال سن، تسلط بر زبان ازبکی و سکونت در ده سال پیش از انتخابات در خاک ازبکستان دارد
ازبکستان در قرن نوزدهم تحت سیطره امپراتوری روسیه قرار گرفت. تا آن هنگام بیشتر خاک این کشور توسط خانات بخارا و خانات خیوه اداره می شد. با وقوع انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ «جمهوری شوروی سوسیالیستی ازبکستان» در ۲۷ اکتبر ۱۹۲۴ تأسیس شد و در دسامبر همان سال به عضویت اتحاد جماهیر شوروی درآمد. در سال ۱۹۳۲ نیز جمهوری خودمختار قره قالپاغستان به آن پیوست.
جمهوری ازبکستان در ۱ دسامبر ۱۹۹۱ استقلال خود را اعلام کرد.
قره قالپاغستان یک جمهوری خودمختار و جزئی از کشور ازبکستان است قانون اساسی این کشور می بایست منطبق با قوانین ازبکستان باشد ، رئیس دولت این جمهوری عضو هیئت وزیران است و حق جدائی این سرزمین از ازبکستان با انجام همه پرسی در قره قالپاغستان قابل اجراست .