قالینی

قالینی، روستایی از توابع بخش خفر شهرستان جهرم در استان فارس ایران است. قالینی روستایی است کوهپایه ای. روستا با آن خانه های قد و نیم قدش، روی دامنه های کوه گرم اعلام موجودیت می نماید، خانه هایی پشت رو پشت وپله پله ای انگار با هم قصد تسخیر قله های سپیدار را دارند. قالینی در قسمت جنوب شرق و به فاصله ۴۰ کیلومتری از مرکز بخش واقع گردیده است. جادهای فرعی روستا که به آسفالت شیراز–جهرم منتهی می شود حدود ۲۳ کیلومتر طول دارد. صنایع دستی مردم آنجا قالی بافی است.
کتاب خفردیار ناشناخته
به گفته دهخدا در لغت نامه خود: قالینی .(اِخ) دهی از دهستان گوکان (راهکان) بخش خفر شهرستان جهرم. در ۲۰۰۰۰ گزی جنوب باب انار و ۷۰۰۰ گزی جنوب راه فرعی خفر به گوکان واقع است. موقع جغرافیائی آن دامنه و گرمسیر و مالاریائی است. ۴۶۰ تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و محصولات آن غلات، برنج، خرما و مرکبات و شغل اهالی زراعت و باغداری و صنایع دستی آنان قالی بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۷).
در قدیم بیشتر نام ده و آبادی ها را برگرفته از پیشینه، شغل وکسب وکار اهالی می دانستند و از اینرو با اشاره ای به صفت نسبی که در دستور زبان فارسی آمده که کسی یا چیزی را به کسی یا چیزی یا محلی نسبت دهند. و در اصل قالین (قالی) + ی = قالینی که اسم این آبادی نشانه قدمت قالی بافی در این خطه می باشد. از سده چهارم هجری به بعد، مدارک مکتوب که دلالت بر گستردگی دامنه فرشبافی فارس داشته باشد فراوان است. اصطخری، جغرافی نویس و مورخ مشهور سده چهارم، که خود از فارس برخاسته، گوید که: از جهرم افکندنی های نیکو خیزد … و از غند جان … بساطها و برده های نیکو خیزد … به اندک زمانی، مؤلف ناشناس کتاب پارسی حدود العالم من الشرق الی المغرب (۳۷۲ ه. ق) از پی اصطخری می آید و صریحتر و دقیقتر از او، اقسام گوناگون فرش های فارس را برمی شمرد. صاحب حدود العالم تصریح دارد که از پارس بساطها و فرش ها و زیلوها و گلیم های با قیمت خیزد. این عبارت، شاید برای نخستین بارآشکار می کند که فرش به طور اعم و بساط به طور اخص دلالت بر قالی گره بافته دارد که از زیلو و گلیم بی گره ممتاز است.
این روستا در دهستان راهگان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۱۵۲ نفر (۲۸۹خانوار) بوده است.