شاهنامه پژوهی

شاهنامه پژوهی به معنای پژوهش در زمینه های گوناگونِ شاهنامه است.
شاهنامه فلورانس، نسخه خطی موزه فلورانس تصحیح: عزیزالله جوینی
شاهنامه تهماسبی
شاهنامه دموت
شاهنامه رشیدا
شاهنامه خوانی
نقالی ایرانی
بنیاد شاهنامه فردوسی
بنیاد فردوسی
رستم و سهراب (اپرا)
فهرست جای ها در شاهنامه
جشنواره ملی عکس شاهنامه
شاهنامه پژوه محقق یا ادیبی است که به بررسی و پژوهش در شاهنامه و فردوسی در زمینه های گونه گونِ ادبی، تاریخی، جغرافیایی و زمینه های دیگری همچون واژه شناسی، ریشه شناسی، اسطوره شناسی، نمادشناسی، سبک شناسی و زیبایی شناسی می پردازد.
همچنان که از خودِ این ترکیب نیز برمی آید شاملِ مجموعهٔ تحقیقاتِ مربوط به حماسهٔ ملّیِ ایران و طبعاً سُرایندهٔ آن فردوسی در همهٔ جهات و موضوعاتِ اصلی یا فرعیِ مرتبط با این حوزه است.
پیداست که به دلیلِ قدمت، شهرت و همچنین جایگاه بسیار نمایان فردوسی و شاهنامه در طولِ هزاروچند سال، این رشته یا دانشِ تخصصّی، گسترهٔ بسیار وسیعی را دربرمی گیرد که پرداختن به آن نیازمندِ یک عمر مطالعه و پژوهشِ صِرف و گرایشی در این زمینه است و صد البتّه که هرگز کسی هم به تنهایی- ولو پس از چند دهه مطالعه و بررسی کامل و تخصّصی- نمی تواند مدّعیِ اِشراف بر تمام زمینه ها و فروعِ شاهنامه پژوهی باشد و تقریباً همهٔ کسانی که به عنوان شاهنامه پژوه نام بردارند و وقتِ خویش را در این کار گذاشته اند در یک یا چند شاخه از حوزه های گوناگونِ این دانش، سرآمد و متخصّص اند (مثلاً متن شناسیِ شاهنامه یا واژه شناسی یا اسطوره شناسیِ آن) و نه کلیّتِ شاهنامه شناسی.