مختصات: ۲۶°۲۵′ شمالی ۶۷°۵۲′ شرقی / ۲۶٫۴۱۷°شمالی ۶۷٫۸۶۷°شرقی / 26.417; 67.867عثمان مروندی (زادهٔ ۶۷۳ – درگذشتهٔ ۶۷۳ هجری قمری) که به نام لعل قلندر شهرت دارد از شاعران پارسی گوی. وی مردی دانشمند، درویش مسلک بود و اشعارش بیشتر جنبه عرفانی دارد.
زبان فارسی در هندوستان
با انقراض دودمان برهمنان و پس از استقرار عرب (۹۲ ه. ق) طبعاً زبان فاتحین به تدریج در سند رواج یافت، ولی چگونه و در چه تاریخ زبان فارسی جانشین زبان عربی گردیده است، هنوز هم بر ما روشن نیست. بعضی از نویسندگان معتقدند که زبان فارسی با سپاهیان عرب به سند آمد زیرا قسمت عمدهٔ سپاه محمد بن قاسم که در شیراز فراهم آمد از جنگجویان ایرانی تشکیل یافته بود. برخی دیگر بر این عقیده اند که زبان فارسی در اواسط سدهٔ سوم هجری در سند انتشار یافت زیرا یعقوب لیث که در آن هنگام در سند سلطه و نفوذی داشت زبان عربی نمی دانست و در اشاعهٔ زبان و ادب فارسی تعصب شدیدی داشت. بنا به نوشتهٔ دو جغرافیدان معروف عرب قرن چهارم هجری، ابن حوقل و محمد مقدسی، مردم سند در آن تاریخ به زبان های مادری و عربی تکلم می کرده اند. بنابراین به احتمال قوی زبان فارسی هم در آنجا رواج داشته به سند راه یافته است. به هر حال، چون مدرک تاریخی در دست نیست نمی توان به طور قطع در این باره اظهار نظر کرد. حتی در دوره ای که قسمتی از سند تحت حکمفرمایی ناصرالدین قباچه بود (در سال ۶۲۵ هجری در آب غرقه شد) یا هنگامی که سند از طرف علاءالدین خلجی (۶۹۵–۷۱۵ ه. ق) مورد حمله قرار گرفت. هیچ گونه اطلاعات صحیحی دربارهٔ چگونگی زبان و ادب فارسی در سند در دست نداریم.
ما فقط در تاریخ به نام دو شاعر خارجی برمی خوریم که در قرن هفتم هجری به سند آمدند و در آنجا اقامت گزیدند؛ یکی از آنان علی بن حامد کوفی است و دیگری عثمان مروندی.
تاریخ وفات او را به اختلاف ۶۵۰ و ۶۷۳ نوشته اند. طول عمرش ۱۱۲ سال، در تأیید تاریخ اول این قطعه ذکر شده است که به حساب ابجد تولدش سال ۵۳۸ است و درگذشتش سال ۶۵۰ هجری است:
زبان فارسی در هندوستان
با انقراض دودمان برهمنان و پس از استقرار عرب (۹۲ ه. ق) طبعاً زبان فاتحین به تدریج در سند رواج یافت، ولی چگونه و در چه تاریخ زبان فارسی جانشین زبان عربی گردیده است، هنوز هم بر ما روشن نیست. بعضی از نویسندگان معتقدند که زبان فارسی با سپاهیان عرب به سند آمد زیرا قسمت عمدهٔ سپاه محمد بن قاسم که در شیراز فراهم آمد از جنگجویان ایرانی تشکیل یافته بود. برخی دیگر بر این عقیده اند که زبان فارسی در اواسط سدهٔ سوم هجری در سند انتشار یافت زیرا یعقوب لیث که در آن هنگام در سند سلطه و نفوذی داشت زبان عربی نمی دانست و در اشاعهٔ زبان و ادب فارسی تعصب شدیدی داشت. بنا به نوشتهٔ دو جغرافیدان معروف عرب قرن چهارم هجری، ابن حوقل و محمد مقدسی، مردم سند در آن تاریخ به زبان های مادری و عربی تکلم می کرده اند. بنابراین به احتمال قوی زبان فارسی هم در آنجا رواج داشته به سند راه یافته است. به هر حال، چون مدرک تاریخی در دست نیست نمی توان به طور قطع در این باره اظهار نظر کرد. حتی در دوره ای که قسمتی از سند تحت حکمفرمایی ناصرالدین قباچه بود (در سال ۶۲۵ هجری در آب غرقه شد) یا هنگامی که سند از طرف علاءالدین خلجی (۶۹۵–۷۱۵ ه. ق) مورد حمله قرار گرفت. هیچ گونه اطلاعات صحیحی دربارهٔ چگونگی زبان و ادب فارسی در سند در دست نداریم.
ما فقط در تاریخ به نام دو شاعر خارجی برمی خوریم که در قرن هفتم هجری به سند آمدند و در آنجا اقامت گزیدند؛ یکی از آنان علی بن حامد کوفی است و دیگری عثمان مروندی.
تاریخ وفات او را به اختلاف ۶۵۰ و ۶۷۳ نوشته اند. طول عمرش ۱۱۲ سال، در تأیید تاریخ اول این قطعه ذکر شده است که به حساب ابجد تولدش سال ۵۳۸ است و درگذشتش سال ۶۵۰ هجری است:
wiki: عثمان مروندی