ژوستین یکم

ژوستین با نام کامل فلاویوس ژوستینوس (به لاتین: Flavius Iustinus Augustus، یه یونانی: Ἰουστίνος) امپراتور روم شرقی از ۵۱۸ تا ۵۲۷ بود که با طی درجات مختلف نظامی در ارتش بیزانس و علی رغم نداشتن سواد، در سن ۷۰ سالگی به این مقام رسید. او بنیان گذار دودمان ژوستینی و عموی ژوستینیان یکم، امپراتور معروف بعدی بود.
ژوستین در حدود ۴۵۰ در بادریانا و در یک خانوادهٔ رعیت ایلیریایی زاده شد. در جوانی به کار خوک چرانی مشغول بود و در ۲۰ سالگی به هنگام هجوم بربرها به قسطنطنیه پناه برد. او در آنجا هیچ چیز به جز لباس های مندرسش نداشت، با این حال پس از چندی به ارتش پیوست و درنتیجهٔ توانایی هایش مدارج مختلف نظامی را پیمود و در زمان آناستاسیوس یکم، امپراتور وقت بیزانس با عنوان کنت به فرماندهی محافظان کاخ منصوب شد.
آناستاسیوس در ژوئیهٔ ۵۱۸ درگذشت و ژوستین که فرماندهی تنها سپاه شهر را برعهده داشت توانست با دادن رشوه بر تخت امپراتوری نشسیند. او که اطلاعی از کشورداری نداشت مشاوران قابل اعتمادی را در اطراف خود گرد آورد. برجسته ترین این مشاوران خواهرزاده اش فلاویوس پتروس ساباتیوس بود که ژوستین او را به پسرخواندگی خود گرفت و او را یوستینیانوس (ژوستینیان) نامید.
ژوستین برخلاف فرمانروایان پیش از خود حامی ارتدکسی بود و در ۵۲۳ فرمانی را علیه آریانیسم صادر کرد. این موضوع باعث ناراحتی تئودوریک بزرگ، پادشاه آریان مذهب آستروگوت ها (گوت های شرقی) شد و او پاپ ژان یکم را مجبور کرد تا به قسطنطنیه رفته و تقاضای بازنگری و تعدیل این فرمان را نماید. ژوستین پس از این ملاقات امتیازاتی را برای آریان ها قایل شد اما چنان نبود که تئودوریک را راضی نماید.