بک

هانری نویسنده در اماتیک فرانسوی ( و . پاریس ۱۸۳۷ - ف. ۱۸۹۹ م . ) مولف [ زن پاریسی ] کلاغها که قطعاتی هستند حاکی از تمایلات ر آلیستی و تجسم کننده خویهای خشن و گزنده .
وزغ، وزغه، غوک، غورباغه، وک وپک هم میگویند، پشت، دنبال، پشتیبان، بازی کن عقب دربازی فوتبال
( اسم ) تیم فوتبال مرکب از یازده تن است که هر یک در قسمتی از زمین مائ مور هستند برای داع در مقابل حمله هایی که به گلر ( دروازه بان ) میشود دو تن که ( بک راست ) و ( بک چپ ) نامیده میشوند در جلو گلر و پشت سربازیکنان مستقر هستند . معمولا قدرت پای بک از دیگران بیشتر است و وقتی که توپ از خط دروازه خارج شودپس از سوت داور ضرب. اول همیشه بوسیل. بک زده میشود. یا بک چپ . از افراد دفاعی فوتبال است یا بک راست . از اعضای دفاعی تیم فوتبال است.
رخساره و روی را گویند ٠ رخساره و رو ٠ رخساره ٠ رخسار و چهره ٠ گونه چهره ٠

(بُ ) (اِ. ) ۱ - نوعی کوزة دهن تنگ که گردنش کوتاه و شکمش پهن و گرد است ، تنگ . ۲ - نوعی غلیان سفالین ، غلیان بک . غلیان بک : نوعی غلیان سفالی .
(بِ ) (اِ. ) انگشت ، زغال ، زگال .
(بَ ) [ انگ . ] ( اِ. ) در فوتبال به بازیکنان مدافع گفته می شود که جلویِ دروازه بان و پشت سر بازی کنان دیگر قرار دارند.
(بَ ) ( اِ. ) ۱ - قورباغه ، وزغ . ۲ - گریزگاه . ۳ - جنگل ، بیشه . ۴ - دشت غیر مزروع . ۵ - خیار دشتی .

بک. [ ب َ ] ( اِ ) پک. وک. وزغ را گویند و آنرا بعربی ضفدع خوانند. ( برهان ). در پهلوی وک «روایات 77-78»، سانسکریت بهک ( قورباغه ) «ویلیامز 742، 2 بهکبهکایه » ، طبری وک «واژه نامه 798» ( از حاشیه برهان چ معین ). و در تداول امروز گناباد نیزبک گویند. ( از محمد پروین گنابادی ). وزغ و غوک و قرباغه. ( ناظم الاطباء ). وزغ که غوک گویند. ( رشیدی ) ( از صحاح ). وزغ باشد و آنرا چغز و مکل نیز گویند. ( جهانگیری ). غوک و چغز ( معیار جمالی ). وزغ باشد که بتازی ضفدع گویند. ( سروری ). جانوری است در آب که آنرا وزغ گویند و بعربی ضفدع خوانند و آنرا غوک هم گویند بسیار کریه الوجه و کریه الصوت و آنرا وَک و چغز نیز خوانند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) :
تا کی همی درآیی و گردم همی دوی
حقا که کمتری و فژاکن تری ز بک.ای همچو بک پلید و چنو دیده ها برون
مانند آن کسی که کند چشم خویش کژ .از مرغ تا بماهی و از مور تا ملخ
از مار تا بعقرب و از عکه تا به بک
روزی خوران خوان پر از نعمت تواند
هر گوشه ای که می نگرم صد هزار لک.بسر باریش بد بلای درشت
ندیمی بک و صحبت لاک پشت.|| گریزگاه. || جنگل و بیشه. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). || خیار دشتی. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). || دشت غیر مزروع. ( ناظم الاطباء ). || نوعی از مرکبات ، به اصطلاح جیرفت. ( یادداشت مؤلف ) .

---

بک. [ ب َ ] ( ترکی ، اِ ) مخفف بیک است بمعنی بزرگ ، نظیر بیک و بیوک که بمعنی بزرگ باشد و در آخر اسماء ترکی درآید بجهت تعظیم و تکریم وردیف خان باشد. ( یادداشت مؤلف ). این کلمه را که بعضی بخطا بیک نویسند لقب کسانی بوده است که پایه آنان پایین مرتبه پاشا بوده است و کلمه اتابک نیز ترکیبی است از اتا بمعنی پدر و بک بمعنی بزرگ یا بزرگتر. اصل این کلمه بک مخفف بیوک است بمعنی بزرگ و کبیر. ( از النقود ص 136 ). و رجوع به بیگ شود :
سالار بک ای در صف احرار دلیر
دست تو گه جود و سخا کردن چیر.بوالبشر کو علم الاسما بک است
صد هزاران علمش اندر هر رگ است.چون قدم با شاه و بابک میزنی

۱. پشت، دنبال.
۲. پشتیبان.
۳. (ورزش ) مدافع، دفاع، بازیکن عقب.
* بکِ چپ: (ورزش ) در فوتبال، بازیکنی که جلو دروازه بان و سمت چپ زمین برای دفاع از حمله هایی که به دروازه می شود پشت سر بازیکنان دیگر قرار می گیرد، دفاع چپ، مدافع چپ.
* بکِ راست: (ورزش ) در فوتبال، بازیکنی در جلو دروازه بان و سمت راست زمین که برای دفاع از حمله هایی که به دروازه می شود پشت سر بازیکنان دیگر قرار می گیرد، دفاع راست، مدافع راست.
۱. وزغ.
۲. قورباغه.

/bok/ پوزه & دندان پیشین گزار که در ضمن آلت دفاعی حیوان به شمار می رود

( بُک (بَک) ) پهلوان؛ مستقل
( بُک ) اخم
باک؛ عیب؛ ایراد. علی رغم معنی اصلی اش که ترس است؛ عیب و ایراد رایج شده است. بک نداره یعنی بای نداره
برآمده؛ برجسته؛ پِک؛ ب در بعضی گویشها بجای پ تلفظ می شود.
( بُک ) مشهور؛ برجسته

وزغ،غوک، قورباغه, پشت و دنبال,پشتیبان