اشاعه گرایی

{diffusionism} [باستان شناسی، جامعه شناسی] یکی از مکتب های نظری در انسان شناسی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که در آن اشاعۀ پدیده های فرهنگی در پهنه های سرزمینی و در گسترۀ تاریخی مهم ترین شیوۀ انتقال و گسترش فرهنگ محسوب می شود