مرزدار

( صفت ) کسی که مامور نگاهداری سرحدهای کشور است مامور سرحدی .

مرزدار. [ م َ ] ( نف مرکب ) مرزبان. حاکم. حکمران مناطق مرزی. سرحددار. توسعاً. سرکرده و سردار. رجوع به مرزبان شود :
سوی مرزدارانش نامه نوشت
که خاقان ره راد مردی بهشت.به درگاه خسرو نهادند روی
همه مرزداران به فرمان اوی.چو از مرزداران و از لشکرش
بداند که رنج است بر کشورش.بیامد ز کاخ همایون همای
خود و مرزداران پاکیزه رای.به هر شهری شد از وی شهریاری
به هر مرزی شد از وی مرزداری.ز هر شهری بیامد شهریاری
ز هر مرزی بیامد مرزداری.سپاه سپیجاب و فرغانه را
دگر مرزداران فرزانه را. || کسانی که برای نگاهداری سرحد کشورند. ( لغات فرهنگستان ). مأمور مرزداری. رجوع به مرزداری و مرزبانی شود. || دهقان :
خود و مرزداران بکوشید سخت
نشاندند هر جای چندین درخت.

مٲمور نظامی که برای نگهبانی و مراقبت در سرحد مملکت گماشته می شود.