مِزوزا (به زبان عبری: מְזוּזָה) طوماری ست از پوستِ حیوانِ حلال گوشت که بر روی آن دو پاراشای اولِ شمع ایسرائل و همچنین نامِ اعظمِ خداوند با مرکبی مخصوص بوسیلهٔ یک خطاطِ مؤمن، متعهد و متبحر و آشنا به این امر یعنی سوفر نوشته می شود. مِزوزا از مهم ترین و اساسی ترین اصولِ فرهنگی-دینیِ یهود و نمادی از اعتقاد و ایمانِ هر فردِ یهودی به ذات خدا است و همچون وظیفهٔ شرعی، حفظ و اجرای مِزوزا امری لازم است. یهودیان بر این باورند که وجودِ مزوزا بر ستونِ درِ خانه هایشان نشانه ای است از اصالت، آگاهی و غرور از یهودی بودن که با قراردادنِ آن قدوسیت و طهارتی خاص را در محیطِ خانوادهٔ خویش به ارمغان خواهند آورد. افزون بر این، از دیرباز این اعتقاد وجود داشته است که بدین وسیله موردِ عنایت و حمایتِ قادرِ مطلق قرار خواهند گرفت.
انجمنِ کلیمیانِ تهران
ریشهٔ لغتِ مزوزا از کلمة «لِزوز» به معنای رفت وآمد و عبور کردن گرفته شده است. (ریشة دیگر مزوزا و هم وزن آن کلمه «تزوزا» به معنای حرکت کردن است). در دیگر کتاب های مقدس یهود، تفاسیر و تعابیر دیگری هم در این باب بیان شده است که از مهم ترین آن معانی، فرق نهادن و جدا کردن و دیگری به دور نگاه داشتنِ مرگ (نابودکننده) است.
«بشنو ای اسراییل! خداوند، خدای ما یکتاست».«متبارک باد نامِ پرجلالِ سلطنتش از ازل تا ابد».«خداوند خدایت را با تمامیِ دل و جان و تمامیِ قدرتت دوست بدار».«و این سخنان را که اکنون امر می نمایم در قلبت جای دِه».«آنها را به فرزندانت تعلیم دِه و همواره دربارهٔ آنها سخن بگو».«چه هنگامی که در خانه نشسته ای و چه زمانی که در راه هستی، به هنگامِ خوابیدن و برخاستنت».«آنها را همچون علامت بر دستت ببند و به عنوانِ نشانه میانِ چشمانت بگذار».«آنها را بر قائمهٔ چهارچوب درِ خانه و دروازه ات بنویس».
انجمنِ کلیمیانِ تهران
ریشهٔ لغتِ مزوزا از کلمة «لِزوز» به معنای رفت وآمد و عبور کردن گرفته شده است. (ریشة دیگر مزوزا و هم وزن آن کلمه «تزوزا» به معنای حرکت کردن است). در دیگر کتاب های مقدس یهود، تفاسیر و تعابیر دیگری هم در این باب بیان شده است که از مهم ترین آن معانی، فرق نهادن و جدا کردن و دیگری به دور نگاه داشتنِ مرگ (نابودکننده) است.
«بشنو ای اسراییل! خداوند، خدای ما یکتاست».«متبارک باد نامِ پرجلالِ سلطنتش از ازل تا ابد».«خداوند خدایت را با تمامیِ دل و جان و تمامیِ قدرتت دوست بدار».«و این سخنان را که اکنون امر می نمایم در قلبت جای دِه».«آنها را به فرزندانت تعلیم دِه و همواره دربارهٔ آنها سخن بگو».«چه هنگامی که در خانه نشسته ای و چه زمانی که در راه هستی، به هنگامِ خوابیدن و برخاستنت».«آنها را همچون علامت بر دستت ببند و به عنوانِ نشانه میانِ چشمانت بگذار».«آنها را بر قائمهٔ چهارچوب درِ خانه و دروازه ات بنویس».
wiki: مزوزا