قانون یانته

قانون یانته (Jante) الگویی از رفتار گروهی نسبت به افراد در جوامع اسکاندیناوی را توصیف می کند که منتقد دستاوردها و موفقیت های فردی است و آن ها را ناچیز و نامناسب می داند. این مفهوم را آکسل ساندموسه ‏(en)‏ نویسندهٔ دانمارکی-نروژی در رمانی به نامی En flyktning krysser sitt spor در سال ۱۹۳۳ ابداع کرد.
ذهنیت خرچنگ
در سوئد و سایر کشورهای نوردیک از این اصطلاح برای بیان نگرش خوارکننده شان نسبت به فردگرایی و موفقیت فردی استفاده می کنند. این اصطلاح مبین ذهنیتی است که تلاش فردی را نامهم جلوه می دهد و تمام توجهش را به تلاش جمعی معطوف می دارد.