قانونی سازی های پیمان پیوند بریتانیا و اسکاتلند ۱۷۰۷ (به انگلیسی: Acts of Union 1707)، دو مصوبهٔ پارلمانی بودند: قانون پیوند اسکاتلند ۱۷۰۶ مصوب پارلمان انگلستان، و قانون پیوند انگلستان در ۱۷۰۷ توسط پارلمان اسکاتلند، که تصویب آن ها اعمال مفاد اتحاد با تأیید و تصویب دو پارلمان بود. آنها شرایط پیمان پیوند بریتانیا و اسکاتلند ۱۷۰۷ را که در ۲۲ ژوئیه ۱۷۰۶ بر سر آن توافق شده بود؛ به دنبال مذاکرات بین کمیسیونرهایی به نمایندگی از پارلمان های دو کشور صورت گرفت، رسمیت دادند. بر اساس این دو تصویب، پادشاهی انگلستان و پادشاهی اسکاتلند که در آن زمان دولت های جداگانه با قانونگذاران جدا از هم، ولی در اتحاد شخصی با یک پادشاه (همان پادشاه) بودند، به گونه ای که در انشای پیمان آمده: «متحد در یک کشور پادشاهی به نام پادشاهی متحد» به صورت رسمی و قانونی یکی شدند.
این دو کشور از زمان اتحاد تاج ها در سال ۱۶۰۳ یک پادشاه مشترک داشتند، ولی از زمانی که جیمز ششم اسکاتلند تاج و تخت انگلستان را از پسر عموی از دو سوی خود به ارث برد دو بار حذف شده بود. هرچند که ملکه الیزابت اول، به عنوان یک اتحاد تاج توصیف شده، تا زمانی که ۱۷۰۷ فرا رسید در واقع دو تاج جداگانه بودند که هم زمان بر روی سری قرار گرفته بودند (وارونهٔ هدف ضمنی ایجاد یک تاج و تخت و یک پادشاه، همان که بعد در قالب بریتانیا شکل گرفت).
این دو کشور از زمان اتحاد تاج ها در سال ۱۶۰۳ یک پادشاه مشترک داشتند، ولی از زمانی که جیمز ششم اسکاتلند تاج و تخت انگلستان را از پسر عموی از دو سوی خود به ارث برد دو بار حذف شده بود. هرچند که ملکه الیزابت اول، به عنوان یک اتحاد تاج توصیف شده، تا زمانی که ۱۷۰۷ فرا رسید در واقع دو تاج جداگانه بودند که هم زمان بر روی سری قرار گرفته بودند (وارونهٔ هدف ضمنی ایجاد یک تاج و تخت و یک پادشاه، همان که بعد در قالب بریتانیا شکل گرفت).