قانون مور (به انگلیسی: Moore's Law) که نخستین بار گوردون مور، از بنیانگذاران شرکت اینتل، در سال ۱۹۶۵ آن را ارائه کرد، قاعده ای سرانگشتی است که بیان می کند تعداد ترانزیستورهای روی یک تراشه با مساحت ثابت هر دو سال، به طور تقریبی دو برابر می شود.
حدود ۴۰ سال قبل، فردی به نام گوردون مور (از بنیانگذاران شرکت اینتل)، که مدیر یک مؤسّسهٔ تحقیقاتی بوده، به مناسبت سالگرد انتشار مجلّهٔ الکترانیکز مقاله ای دربارهٔ آیندهٔ صنعت نیمه رساناها به رشتهٔ تحریر درآورد.
در این مقاله، به این نکته توجّه شده بود که در طی سال های قبل از آن میزان پیچیدگی مدارهای میکروالکترونیک، هر دو سال دو برابر شده است. معیار اندازه گیری این پیچیدگی نیز تعداد ترانزیستورها در واحد سطح بود. بدین معنی که هر سال تراشه هایی به بازار می آمدند که تعداد ترانزیستورهای آن ها در واحد سطح دو برابر دو سال گذشته بود. در هنگام انتشار این مقاله تنها ۶ سال از ساخت اولین تراشهٔ الکترونیکی گذشته بود.
این روند کمابیش در سال های بعد نیز ادامه داشت، تا آنجا که به عنوان معیاری برای پیش بینی آیندهٔ صنعت میکروالکترونیک مورد توجه قرار گرفت، و کم کم نام قانون به خود گرفت: قانون مور.
حدود ۴۰ سال قبل، فردی به نام گوردون مور (از بنیانگذاران شرکت اینتل)، که مدیر یک مؤسّسهٔ تحقیقاتی بوده، به مناسبت سالگرد انتشار مجلّهٔ الکترانیکز مقاله ای دربارهٔ آیندهٔ صنعت نیمه رساناها به رشتهٔ تحریر درآورد.
در این مقاله، به این نکته توجّه شده بود که در طی سال های قبل از آن میزان پیچیدگی مدارهای میکروالکترونیک، هر دو سال دو برابر شده است. معیار اندازه گیری این پیچیدگی نیز تعداد ترانزیستورها در واحد سطح بود. بدین معنی که هر سال تراشه هایی به بازار می آمدند که تعداد ترانزیستورهای آن ها در واحد سطح دو برابر دو سال گذشته بود. در هنگام انتشار این مقاله تنها ۶ سال از ساخت اولین تراشهٔ الکترونیکی گذشته بود.
این روند کمابیش در سال های بعد نیز ادامه داشت، تا آنجا که به عنوان معیاری برای پیش بینی آیندهٔ صنعت میکروالکترونیک مورد توجه قرار گرفت، و کم کم نام قانون به خود گرفت: قانون مور.
wiki: قانون مور