افتادن انبوهی کردن
ارتکاس
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ارتکاس. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) نگونسار شدن. || افتادن. ( منتهی الارب ). بیفتادن. || انبوهی کردن. ( منتهی الارب ). فراهم آمدن. || بازگشتن بچیزی که از آن خلاص یافته باشد. بجای خود گردیدن. || گرداگرد مرکز گشتن. ( منتهی الارب ).
کلمات دیگر: