حد فاصل میان دو زمین
ارثه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ارثة ) ارثة. [ اُ ث َ ] ( ع اِ ) حد فاصل میان دو زمین. ( منتهی الارب ). ج ، اُرَث. || سرگین آماده برای افروختن گاه حاجت. سرگین که بخاک آمیزند و نهند به روز احتیاج. سرگین آماده برای آتش افروختن بوقت حاجت. ( منتهی الارب ). || زمین سهل. || پشته سرخ. ( منتهی الارب ). اکمةالحمراء. ( تاج العروس ). || رنگی از رنگهای گوسفند که نقطه های سیاه با نقطه های سفید آمیخته باشد.
ارثة. [ اُ ث َ ] (ع اِ) حد فاصل میان دو زمین . (منتهی الارب ). ج ، اُرَث . || سرگین آماده برای افروختن گاه حاجت . سرگین که بخاک آمیزند و نهند به روز احتیاج . سرگین آماده برای آتش افروختن بوقت حاجت . (منتهی الارب ). || زمین سهل . || پشته ٔ سرخ . (منتهی الارب ). اکمةالحمراء. (تاج العروس ). || رنگی از رنگهای گوسفند که نقطه های سیاه با نقطه های سفید آمیخته باشد.
کلمات دیگر: