<div class="boxBd">حرام روزی. [ ح َ ] ( ص مرکب ) آنکه رزق مقسومش ضایع و تباه گردد. تنگ روزی : <br>می ده که من حرام روزی <br>خونابه خورم کدام روزی.<div class="au">نظامی ( الحاقی ).</div>|| آنکه از حرام اعاشه کند. آنکه از حرام هزینه کند.</div>

حرام روزی. [ ح َ ] ( ص مرکب ) آنکه رزق مقسومش ضایع و تباه گردد. تنگ روزی : می ده که من حرام روزی خونابه خورم کدام روزی. نظامی ( الحاقی ). || آنکه از حرام اعاشه کند. آنکه از حرام هزینه کند.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">۱. کسی که با مال حرام امرار معاش می کند و رزق وروزی خود را از راه ناروا به دست می آورد.<br>۲. [مجاز] فقیر، نیازمند.</div>

۱. کسی که با مال حرام امرار معاش می کند و رزق وروزی خود را از راه ناروا به دست می آورد. ۲. [مجاز] فقیر، نیازمند.

حرام روزی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید