( صفت ) پاکیزه روی
نیک رفتار درستکار
نیک رفتار درستکار
پاکیزه رو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پاکیزه رو. [ زَ / زِ رَ / رُو ] ( نف مرکب ) نیک رفتار. درستکار :
یکی سیرت نیکمردان
که پاکیزه رو باش و پاکیزه قول.
یکی سیرت نیکمردان
شنو
اگر نیکمردی و پاکیزه رو.سعدی.
پدر بارها گفته بودش به هول که پاکیزه رو باش و پاکیزه قول.
سعدی.
فرهنگ عمید
پاک رو، خوش رفتار، نیک رفتار، پارسا: یکی سیرت نیک مردان شنو / اگر نیک بختیّ و پاکیزه رو (سعدی۱: ۸۷ حاشیه ).
پاک رو، نیکورو، زیبا، خوب رو: خاتون خوب صورت پاکیزه روی را / نقش و نگار و خاتم پیروزه گو مباش (سعدی: ۱۰۲ ).
پاک رو، نیکورو، زیبا، خوب رو: خاتون خوب صورت پاکیزه روی را / نقش و نگار و خاتم پیروزه گو مباش (سعدی: ۱۰۲ ).
پاک‌رو؛ خوش‌رفتار؛ نیک‌رفتار؛ پارسا: ◻︎ یکی سیرت نیکمردان شنو / اگر نیک‌بختیّ و پاکیزه‌رو (سعدی۱: ۸۷ حاشیه).
پاک‌رو؛ نیکورو؛ زیبا؛ خوب‌رو: ◻︎ خاتون خوب‌صورت پاکیزه‌روی را / نقش و نگار و خاتم پیروزه گو مباش (سعدی: ۱۰۲).
کلمات دیگر: