باژگاه

شهریست در کنار رود ارس

باژگاه. ( اِ مرکب ) باژخانه. گمرک. ( یادداشت مؤلف ). || آنجایی که باج میستانند. ( ناظم الاطباء ). باژستان :
به آب اندر افکند خسرو سپاه
چو کشتی همی راند بر باژگاه.گرفتند پیکار با باژخواه
که کشتی کدامست بر باژگاه.چو آمد بنزدیکی باژگاه
هم آنگه بیامد ز توران سپاه. || جایگاهی که در آن مغان هنگام شستن بدن و چیزی خوردن بعد از زمزمه خاموشی گزینند :
یکی ژند اُست آر با برسمت
بزمزم یکی پاسخی پرسمت
بیاورد هرچش بفرمود شاه
بیاراسته برسم و باژگاه.ببرسم شتابید و آمد براه
بجایی که بود اندرو باژگاه.و رجوع به باج و باژ شود.

---

باژگاه. ( اِخ ) شهرکی است [ به اران ] بر لب رود ارس نهاده و از وی ماهی خیزد. ( حدود العالم ).

در آیین زردشتی، جایی که مراسم باج برگزار می شد: به برسم شتابید و آمد به راه / به جایی که بود اندر او باژگاه (فردوسی: ۸/۴۵۶ حاشیه ).
= باجگاه