جان اور

( جان آور ) شمال سیاه کوه افغانستان

( جان آور ) جان آور. [ وَ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) جاندار. ( ناظم الاطباء ). جاناور. جانور. رجوع به جاناور شود. || مردم بی عقل و بی شعور. ( ناظم الاطباء ). || ( نف مرکب ) آورنده جان.

---

جان آور. [ وَ ] ( اِخ ) شمال سیاه کوه افغانستان.، جاناور. [ وَ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) جانور. ( ناظم الاطباء ). حیوان.زنده. پرندگان حی. جاندار. هرچه جان دارد از آدمی وغیر آن. ( شرفنامه منیری ). مطلق حیوان :
هر شب که نو برآیند از گردون
این اختران شوخ نه جاناور.شگفت این که با اینهمه زنده ام
تواند چنین زیست جاناوری.گه چو یوسف شاهدی از چاه بر تختی شود
گه چو آدم صورتی از خاک جاناور شود.

=جانور