( اسم ) راتبه خوار موظف .
اجری خوار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اجری خوار. [ اِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) راتبه خوار. مُوظّف :
به این دونان که اجری خوار دهرند
فروناید سر، ارباب هِمم را.
مهمان و جری خوار قصر اویند
هم قیصر و هم امیر دیلم [ کذا ].
نه سرآزادم و نه اجری خوار
پس نه از لشکرم نه از حشرم.
به این دونان که اجری خوار دهرند
فروناید سر، ارباب هِمم را.
شفائی.
و گاه در شعر بتخفیف جری خوار آید : مهمان و جری خوار قصر اویند
هم قیصر و هم امیر دیلم [ کذا ].
ناصرخسرو.
اجری خوار، ضدّ چته و باشی بوزوق و سرآزاد و چریک : نه سرآزادم و نه اجری خوار
پس نه از لشکرم نه از حشرم.
مسعودسعد.
فرهنگ عمید
کسی که مقرری دریافت می کند، اجری خور، جیره خور، راتبه خور.
کلمات دیگر: