چاشکدان. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) چاشتدان. ظرفی باشد که نان و طعام در آن گذارند. ناندان. ( برهان ). ظرف و سفره ای که طعام روز را در آن گذارند و به وقت چاشت بکار برند. ( فرهنگ ناصری ). چاشدان. ( آنندراج ) :
ای چاشکدانت چرخ ازرق
وی شادروانت چرخ اطلس.
ای چاشکدانت چرخ ازرق
وی شادروانت چرخ اطلس.
جمال الدین عبدالرزاق ( از فرهنگ ناصری ).
|| صندوقچه زنان را نیز گفته اند. ( برهان ). و رجوع به چاشدان و چاشتدان شود.