حدور

حدور. [ ح َدْ وَ ] ( ص مرکب ) ( از: حد + وَر ) محدود. حدپذیر. متناهی. مقابل بی حد و نامحدود.

---

حدور. [ ح َ ] ( ع اِ ) زمین نشیب. ( منتهی الارب ). جای نشیب.

---

حدور. [ ح ُ ] ( ع اِ ) الطریق من العلو الی السفل. راه سرازیری.

---

حدور. [ ح ُ ] ( ع مص ) فرودآمدن به نشیب. ( از منتهی الارب ). || برآماهیده شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). آماسیدن. ( از منتهی الارب ). آماس پیدا کردن. ورم کردن. باد کردن. حَدْر. رجوع به حَدْر شود.

۱. نشیب، سراشیب.
۲. زمین گود.