بیننده باغ
باغ بین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باغ بین. ( نف مرکب ) بیننده ٔباغ. تماشاگر باغ. آنکه بدیدن باغ رود :
باغ بین را چه غم که شاخ شکست
باغبان راست غصه ای گر هست.
باغ بین را چه غم که شاخ شکست
باغبان راست غصه ای گر هست.
اوحدی.
فرهنگ عمید
بینندۀ باغ، آن که به تماشای باغ برود: باغ بین را چه غم که شاخ شکست / باغبان راست غصه ای گر هست (اوحدی: ۵۴۳ ).
کلمات دیگر: