کلمه جو
صفحه اصلی

حق پرست

فارسی به انگلیسی

pious, godly, theist


فرهنگ فارسی

خداپرست

لغت نامه دهخدا

حق پرست. [ ح َ پ َ رَ ]( نف مرکب ) پرستنده حق. خداپرست. عابد :
یکی پارسازاده حق پرست
فتادش یکی خشت زرین به دست.
سعدی.
نکونام و صاحبدل و حق پرست
خط عارضش خوشتر از خط دست.
سعدی.

فرهنگ عمید

۱. [مجاز] دوستدار راستی و درستی.
۲. [قدیمی] پرستندۀ خدا.


کلمات دیگر: