محلی است در بلاد حذیل در طحامه
اثیل
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( اَ ) [ ع . ] (ص . ) محکم ، استوار.
لغت نامه دهخدا
اثیل . [ اُ ث َی ْ ی ِ ] (اِخ ) موضعی است از وادی شراج ریمه و اکثر آن از بنی ضمرة است . (معجم البلدان ).
اثیل . [ اَ ] (اِخ ) محلی است در بلاد هذیل در تهامه . (معجم البلدان ).
اثیل . [ اَ ] (ع ص ) محکم . (مهذب الاسماء). محکم بُن . (منتهی الارب ). استوار. || قدیم . کهن : مجدٌ اثیل . || اصیل . آنکه و آنچه اصل بزرگ دارد. شریف .
اثیل . [ اَ ی َ ] (ع ص ) بعیر اثیل ؛ شتر بزرگ نَره . ج ، ثیل .
اثیل. [ اَ ] ( ع ص ) محکم. ( مهذب الاسماء ). محکم بُن. ( منتهی الارب ). استوار. || قدیم. کهن : مجدٌ اثیل. || اصیل. آنکه و آنچه اصل بزرگ دارد. شریف.
اثیل. [ اَ ی َ ] ( ع ص ) بعیر اثیل ؛ شتر بزرگ نَره. ج ، ثیل.
اثیل. [ اُ ث َ ] ( ع اِ مصغر ) تصغیر اَثل.
اثیل. [ اَ ] ( اِخ ) محلی است در بلاد هذیل در تهامه. ( معجم البلدان ).
اثیل. [ اُ ث َ ] ( اِخ ) موضعی است قرب مدینه و در آنجا چشمه ای است آل جعفربن ابیطالب را، و آن میان بدر و صفراء واقع است و ذواثیل نیز گفته میشود. || نیز موضعی است که اکثر ازآن ِبنی ضمرة از قبیله کنانه میباشد. ( معجم البلدان ).
اثیل. [ اُ ث َی ْ ی ِ ] ( اِخ ) موضعی است از وادی شراج ریمه و اکثر آن از بنی ضمرة است. ( معجم البلدان ).
اثیل. [ اَ ی َ ] ( ع ص ) بعیر اثیل ؛ شتر بزرگ نَره. ج ، ثیل.
اثیل. [ اُ ث َ ] ( ع اِ مصغر ) تصغیر اَثل.
اثیل. [ اَ ] ( اِخ ) محلی است در بلاد هذیل در تهامه. ( معجم البلدان ).
اثیل. [ اُ ث َ ] ( اِخ ) موضعی است قرب مدینه و در آنجا چشمه ای است آل جعفربن ابیطالب را، و آن میان بدر و صفراء واقع است و ذواثیل نیز گفته میشود. || نیز موضعی است که اکثر ازآن ِبنی ضمرة از قبیله کنانه میباشد. ( معجم البلدان ).
اثیل. [ اُ ث َی ْ ی ِ ] ( اِخ ) موضعی است از وادی شراج ریمه و اکثر آن از بنی ضمرة است. ( معجم البلدان ).
اثیل . [ اُ ث َ ] (اِخ ) موضعی است قرب مدینه و در آنجا چشمه ای است آل جعفربن ابیطالب را، و آن میان بدر و صفراء واقع است و ذواثیل نیز گفته میشود. || نیز موضعی است که اکثر ازآن ِبنی ضمرة از قبیله ٔ کنانه میباشد. (معجم البلدان ).
اثیل . [ اُ ث َ ] (ع اِ مصغر) تصغیر اَثل .
فرهنگ عمید
اصل دار، استوار و ریشه دار در شرف و اصل ونسب.
کلمات دیگر: