باده پیما می گسار
باده کش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باده کش. [ دَ / دِ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) باده خوار.باده پیما. می گسار. می خورنده. شراب خوار :
شه اگر باده کشان را همه بر دار زند
گذر عارف و عامی همه بر دار افتد.
شه اگر باده کشان را همه بر دار زند
گذر عارف و عامی همه بر دار افتد.
؟
|| در تداول عامه ، مرادف عرق کش.فرهنگ عمید
باده خوار، باده پیما.
کلمات دیگر: