چاشتدان. ( اِمرکب ) ظرفی را گویند که نان و سایر خوردنی در آن گذاشته هنگام چاشت بخورند. ( فرهنگ ناصری ). چاشدان. ( فرهنگ ناصری ). چاشکدان. ( فرهنگ ناصری ). ظرفی که نان و خوردنی در آن نهند. ( ناظم الاطباء ). ظرفی که غذای چاشت را در آن نهند. و رجوع به چاشدان و چاشکدان شود.
چاشت دان
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
۱. ظرفی که غذای چاشت را در آن بگذارند.
۲. ظرف نان و طعام.
۲. ظرف نان و طعام.
کلمات دیگر: