پاکیزه دل

( صفت ) پاک دل

پاکیزه دل. [ زَ / زِ دِ ] ( ص مرکب ) پاکدل. که دل پاک دارد. که اعتقاد پاک دارد :
زبان باز بگشاد مرد جوان
که پاکیزه دل بود و روشن روان.زین دادگری باشی و زین حق بشناسی
پاکیزه دلی پاک تنی پاک حواسی.پاکیزه دل است این ملک شرق و ملک را
پاکیزه دلی بایدو پاکیزه دهائی.نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد
بهتر آنست که با مردم بد ننشینی.

پاک دل، دل پاک، خوش قلب.