عمل تباهکار ۱- خرابکاری . ۲- فسق فجور. ۳- زنا.
تباه کاری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تباه کاری. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) عمل تباهکار. خرابکاری. کاری زشت و بد کردن. افساد. تبهکاری. || فسق. فجور. || زنا. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود.
فرهنگ عمید
۱. خراب کاری.
۲. فتنه و فساد.
۳. فسق وفجور.
۲. فتنه و فساد.
۳. فسق وفجور.
کلمات دیگر: